Arrivée en Chine, la flamme ravive l'union sacrée.

Arrivée en Chine, la flamme ravive l'union sacrée
Arrivée mercredi à Hongkong, la flamme parcourra vendredi la cité. Transition entre deux mondes, l'ex-colonie britannique risque d'étonner par son enthousiasme et son patriotisme.
La crise tibétaine a ressoudé le peuple derrière ses chefs. À trois mois de la compétition, Pékin peut dormir tranquille.
En mandarin, la flamme n'est pas seulement olympique, elle est aussi «sacrée». C'est plus qu'une nuance : sur le sol chinois, la célébration patriotique de la torche des JO s'annonce aussi vigoureuse que la critique a été véhémente à l'étranger. Les Jeux de Pékin gardent leur devise : «Un seul rêve ! Un seul monde !» Mais à cent jours des compétitions, jamais l'idéal n'a paru aussi mal partagé.
Dans le décor grandiose de la baie de Victoria, le parcours à travers Hongkong marque aujourd'hui la transition entre deux mondes. L'ex-colonie britannique, bastion des libertés et de la séparation des pouvoirs, donne aux contestataires l'occasion d'un baroud d'honneur au seuil de la République populaire. Mais la cité des armateurs et des marchands risque d'étonner davantage par son enthousiasme pour les Jeux de 2008 et par son désintérêt pour ce qui agite l'Occident. La bannière tibétaine, si elle se hasarde entre Central et Kowloon, risque d'être rapidement submergée par un océan de drapeaux rouges.
Des Tibétains jugés ingrats envers la Chine
«Les Hongkongais se sentent beaucoup plus Chinois qu'il y a quatre ou cinq ans, dit Chris Yeung, éditorialiste du South China Morning Post, journal hérité des Britanniques. Brandir le drapeau rouge n'est plus considéré comme une bravade nationaliste. Quant au désastre de la torche à l'étranger, beaucoup le voient comme une conspiration destinée à ternir la fête chinoise. Les Européens et les Américains seraient un peu comme des invités qui viennent semer le trouble à un banquet de mariage.»
En Occident, la répression à Lhassa s'impose comme l'autre facette d'une «menace» chinoise déjà commerciale, militaire ou démographique. Dans le port de Hongkong, elle n'a pas fait la moindre vague. Les insulaires sont prompts à défiler pour protéger des droits dont les Chinois du continent ne peuvent que rêver. Mais ils se défient comme eux de Tibétains jugés ingrats pour les bienfaits qu'apporte la Chine. Le même sursaut, avec des relents parfois chauvins, a agité les 40 millions de Chinois de la diaspora tout au long de l'odyssée internationale de la flamme. À la différence des citoyens de la République populaire, il est difficile de prétendre que ceux-là sont prisonniers de l'endoctrinement communiste. En 1989, ces Chinois d'Asie, d'Amérique et d'Europe avaient manifesté contre la sanglante répression meurtrière du 4 juin.
En 2008, ils agitent leurs drapeaux contre le dalaï-lama et pour l'unité de la Chine. Les Jeux olympiques et la crise tibétaine stimulent l'affirmation d'une nation chinoise qui transcende les frontières. L'image de la Chine à l'étranger en sort pour l'instant égratignée. «C'est davantage un point tournant pour la perception de l'Occident par les Chinois, plaide Shi Yinhong, expert de politique étrangère à l'université du Peuple (Pékin). L'Europe et les États-Unis nous ont donné des leçons sur le Tibet comme s'ils se croyaient encore au XIXe siècle. Oui, la Chine s'ouvre. Mais elle sort aussi de l'humilité. Elle prend de la carrure et devient plus sûre d'elle-même.»
La République populaire s'inquiète bien sûr des possibles retombées diplomatiques de la répression au Tibet. L'incertitude plane toujours sur la présence de Nicolas Sarkozy, en tant que président de l'Union européenne, à l'ouverture des Jeux au soir du 8 août à Pékin. Mais l'un dans l'autre, l'État-Parti ne peut que se féliciter des effets de la crise sur l'opinion des Chinois de l'intérieur. Vécu comme une humiliation, le fiasco de la torche à Londres, Paris et San Francisco a ressoudé le public autour de ses chefs. La propagande aidant, le pouvoir peut tranquillement surfer sur la vague nationaliste jusqu'à la fin des JO.
«Sur le Tibet comme sur Taïwan, la patience et la tolérance des continentaux sont extrêmement minces, explique le professeur Joseph Cheng, expert de la Chine contemporaine à l'université de Hongkong. Aujourd'hui, les Chinois de Chine sont un peu comme les Américains de l'immédiat après-11 septembre 2001. Pour eux, ce n'est pas le moment de dénoncer le régime. Ils sortent au contraire le drapeau. Même des intellectuels habituellement critiques s'étonnent que leur pays puisse être perçu comme une menace.»

********************************

แปลข่าว “ Arrivée en Chine , la flamme ravive l’union sacrée”

มาถึงจีนแล้ว , เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ที่ทำให้ประเทศจีนคึกคัก

คบเพลิงได้วิ่งมาถึงฮ่องกงในวันพุธ และได้ส่งต่อไปเมืองอื่นในวันศุกร์ การส่งต่อระหว่าง 2 โลกในข่าวนี้ หมายถึง จีน และฮ่องกง (l’ex-colonie britannique) เนื่องจากฮ่องกงเคยเป็นอาณานิคมของประเทศอังกฤษ ที่น่าประหลาดใจคือประชากรชาวฮ่องกงมีความกระตือรือร้นและมีความรักชาติ
วิกฤตของชาวทิเบตที่ประสานความสัมพันธ์ระหว่างประชาชนชาวทิเบตและผู้นำ, อีก 3 เดือน สำหรับการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก , ปักกิ่งได้จัดเตรียมงานทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว
สำหรับชาวจีน, เปลวไฟไม่ได้หมายถึงกีฬาโอลิมปิกเพียงอย่างเดียวแต่หมายถึงจิตใจ หรือ ความเสียสละ ชาวจีนที่รักชาติได้ประกาศถึงการแข่งขัน แม้ชาวต่างชาติได้วิจารณ์ว่าจะเกิดเหตุการณ์ความรุนแรงขึ้น คำขวัญของการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก “ One world one dream ” อีก 100 วัน จะมีการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก แต่ก็ไม่มีเหตุการณ์ที่เลวร้ายปรากฏ
อ่าววิกตอเรียได้จัดตกแต่งอย่างใหญ่โตมโหฬารเพื่อเป็นทางผ่านในการวิ่งคบเพลิง วันนี้ได้มีการส่งต่อคบเพลิงไปยังฮ่องกง ซึ่งเปรียบเหมือนป้อมปราการด่านแรกที่กั้นความมีเสรีภาพและการแบ่งแยกอำนาจของรัฐบาล, การให้โอกาสผู้ต่อต้านต่อสู้เพื่ออิสรภาพ เป็นประตูไปสู่การให้อิสระในการเป็นสาธารณรัฐฮ่องกง แต่กลุ่มชาวประมงและพ่อค้าเป็นที่น่าประหลาดใจมากสำหรับความกระตือรือร้นกับงานกีฬา 2008 โดยไม่ให้ความสนใจชาวต่างชาติเลย ( ฝรั่ง )
เป็นการเปรียบเทียบ ชาวทิเบตไม่รู้คุณประเทศจีน แต่ชาวฮ่องกงรู้สึกดีใจยิ่งกว่าคนจีนเสียอีก ตั้งแต่ 4-5ปีที่แล้ว Chris Yeung บรรณาธิการหนังสือพิมพ์ South China Morning Post ได้กล่าวไว้, หนังสือพิมพ์ที่ได้รับอิทธิพลจากอังกฤษ
การโบกธงแดง (ธงของประเทศฮ่องกง) ของฮ่องกงเหมือนต้องการบอกถึงความเป็นชาตินิยม ความรักชาติ ในส่วนของความวุ่นวายที่เกิดขึ้นกับไฟคบเพลิง เรามักพบบ่อยในต่างประเทศ เปรียบเหมือนการคิดก่อการร้าย ที่จะเกิดขึ้นกับงานครั้งนี้ ประเทศในยุโรปและอเมริกาได้รับเชิญให้เข้ามามีส่วนร่วมในการฉลองกีฬาโอลิมปิก 2008 นี้
การปราบปรามที่ Lhasa ( เมืองหลวงของทิเบต ) เปรียบเหมือนภัยคุกคามชาวจีน ที่มีอิทธิพลต่อด้านการค้า , การทหาร , ประชากร ในแถบท่าเรือฮ่องกง การปราบปรามก็ไม่ได้น้อยไปกว่าคลื่นที่กระทบฝั่ง ชาวเกาะเดินขบวนเพื่อป้องกันสิทธิของชาวจีน โดยความรู้สึกนี้เป็นเพียงความฝัน แต่ชาวเกาะไม่ไว้ใจว่าสิ่งที่ทำจะดีกับจีนหรือไม่ เปรียบเหมือนทิเบตที่ไม่รู้คุณประเทศจีนเกิดการโต้แย้งของคนจีน 40 ล้านคน เกี่ยวกับเรื่องการเดินทางของคบเพลิงไปยังประเทศต่างๆ ที่เต็มไปด้วยอุปสรรค ความแตกต่างของชาวฮ่องกง เป็นอุปสรรคที่ยากมากสำหรับการเปลี่ยนความคิดที่เปรียบเหมือนนักโทษที่ถูกปลูกฝังและถูกอบรมมาแบบลัทธิคอมมิวนิสต์ ในปี 1989 คนจีนในเอเชีย , อเมริกา และยุโรป ทำการประท้วงต่อต้านการกระทำการเข่นฆ่าที่รุนแรง และมีการนองเลือดเกิดขึ้น ในวันที่ 4 มิถุนายน
ปี 2008 ชาวฮ่องกงได้แสดงออกถึงการต่อต้าน ดาไล ลามะ เพื่อความเป็นเอกภาพของจีน กีฬาโอลิมปิกและวิกฤตการณ์ในทิเบตกระตุ้นการยืนยันถึงความเป็นชาติของจีน ที่อยู่เหนือแผ่นดินอื่น ภาพลักษณ์ของจีนกับชาวต่างประเทศในขณะนี้เกิดรอยด่างพร้อย มันเป็นข้อเสียอย่างหนึ่งที่นำมาซึ่งการยอมรับของชาติตะวันตกในกลุ่มคนชาวจีน
Shi Yinhong , ผู้เชี่ยวชาญด้านรัฐศาสตร์การเมืองต่างประเทศ ณ มหาวิทยาลัย Peuple ที่กรุงปักกิ่ง ได้กล่าวว่า ยุโรปและอเมริกาได้ให้บทเรียนเกี่ยวกับทิเบต ไว้ว่าพวกเขาจะยังคงเชื่อใจต่อไปในศตวรรษหน้านี้อีกหรือไม่ ใช่, ประเทศจีนจะได้ปลดปล่อยทิเบต แต่ จีนก็จะนำความต่ำต้อยของทิเบตออกมาด้วย จีนเชื่อในการตัดสินใจของประเทศตน และมั่นใจที่จะแข็งข้อต่อทิเบตโดยไม่ยอมอ่อนข้อให้
แต่อย่างไรก็ตามฮ่องกงก็ยังกังวลต่อการกระทำของทิเบตที่จะเกิดในช่วงกีฬาโอลิมปิก ความไม่แน่นอนเช่นนี้ นำมาซึ่งอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับ Nicolas Sarkozy, รวมไปถึงประธานสหภาพยุโรปที่จะเข้าร่วมงานพิธีเปิดนี้ด้วย ในวันที่ 8 มิถุนายน ที่กรุงปักกิ่ง แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม คณะกรรมการโอลิมปิกก็คงเพียงทำได้แต่การเข้าร่วมแสดงความคิดเห็นเท่านั้น เกิดความอัปยศขึ้นจากความผิดพลาดของการส่งคบเพลิงที่กรุงลอนดอน , ปารีส ทำให้เกิดความอัปยศ ซึ่งเกี่ยวโยงต่อสาธารณชนที่อยู่รอบๆประมุข การเผยแพร่ข่าวสารได้ช่วยเหลือไว้ อำนาจเปรียบเหมือนน้ำนิ่งไหลลึกที่ฝังอยู่ในจิตใต้สำนึกและสามารถที่จะนำมาใช้ได้ทุกเมื่อจนกระทั่งจบการแข่งขัน เขาสามารถใช้อำนาจนี้กับทิเบต เฉกเช่นกับไต้หวัน ที่อดทนอดกลั้นครั้งยิ่งใหญ่ในภาคพื้นทวีปนี้ จากการอธิบายของ Joseph Cheng , ผู้เชี่ยวชาญด้านชนชาติจีน ณ มหาวิทยาลัยฮ่องกง
ปัจจุบันชาวจีนในเมืองจีนมีลักษณะเหมือนชาวอเมริกันเข้าไปทุกที นับตั้งแต่ 11 กันยายน 2001 สำหรับชาวจีนแล้วไม่ใช่เวลากล่าวโทษแก่ระบบการปกครอง แต่เขากับแสดงการต่อต้านความเป็นชาติ แม้แต่สติปัญญาที่จะนำมาวิพากษ์วิจารณ์ก็ยังทำให้แปลกประหลาดใจที่ว่า ประเทศของพวกเขาสามารถรู้เท่ากับภัยที่จะคุกคาม