Le lettre de Cyrille.

«Ne pleure pas, Fabrice.
Il restera toujours quelque chose de notre rencontre.
Moi, j’ai appris l’amitié, la générosité,
la confiance, le courage et peut-être aussi l’amour…
Si tu penses très fort à moi peut-être que tu pourras,
toi aussi, un jour, traverser les murs… »

อย่าร้องไห้, ฟาบริส

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเรา เมื่อตอนพบกันจะยังคงเหมือนเดิม

สำหรับฉัน, ฉันได้รู้ถึงมิตรภาพ , ความเอื้อเฝื้อ ,

ความมั่นใจในตัวเอง ,ความกล้าหาญ
และบางที... ฉันอาจรู้ถึงความรักด้วยเช่นกัน

ถ้านายคิดถึงฉันมากๆ

ซักวัน... นายอาจทะลุข้ามกำแพงได้เหมือนฉัน...

*****************